ภรรยาตรวจโควิดและทราบว่าติดเชื้อเมื่อวันที่ 18 มิ.ย. สามีจึงไปตรวจด้วยและทราบว่าติดโควิดเช่นกันในวันที่ 20 มิ.ย.

สามีพยายามติดต่อทั้ง 1668 และ 1669 ตั้งแต่วันที่ 18 มิ.ย. ที่รู้ว่าภรรยาติดโควิดเพื่อหาเตียง แต่ก็ได้รับคำตอบเพียงว่า

“ให้เก็บผ้ารอ จะมีรถมารับ แต่รอแล้วรอเล่าก็ยังไม่มีใครมารับ”

“พอโทรไปสอบถามได้คำตอบว่าเตียงเต็ม ยังไม่ว่าง ให้รอเดี๋ยวจะไปรับ จนอาการภรรยา ค่อยๆแย่ลง แน่นหน้าอก หายใจไม่ออก”

สามีภรรยาต้องดูแลกันเอง จนถึงคืนวันที่ 23 มิ.ย. ภรรยาอาการแย่มาก ทานข้าวไม่ได้ ไม่สามารถพูดสื่อสารได้บอกได้เพียงว่าเจ็บไม่ไหวแล้ว

วันที่ 24 มิ.ย. ครบ 7 วันรอคอยเตียง ภรรยาอาการแย่ลงตั้งแต่ช่วงเช้า สามีติดต่อ 1668 และ 1669 อีกหลายรอบก็ได้รับคำตอบเดิมคือ

“เตียงเต็ม แต่จะมารับตัวตอน 7 โมงเช้า”

รอจนกระทั่ง 11.00 น. ยังไม่มีใครมารับตัว แต่ภรรยาหัวใจหยุดเต้น สามีโทรไปเบอร์ฉุกเฉินอีกรอบ คำตอบที่ได้รับคือ

“ให้ปั๊มหัวใจไปก่อน เตียงยังไม่ว่าง”

ภายหลังภรรยาเสียชีวิตไปแล้ว ช่วงเที่ยงถึงมีเจ้าหน้าที่มาที่ห้องพัก มาถ่ายรูปและกลับออกไป จากนั้นช่วง 5 โมงเย็น จึงมีกู้ภัยมารับศพ แจ้งว่าจะนำศพไปฌาปนกิจ

“รู้สึกน้อยใจ ที่ต้องเสียภรรยาไป เพราะหน่วยงานมองเห็นชีวิตประชาชนไม่มีค่า ถ้าไม่ปล่อยให้ภรรยา รอเตียงนานถึง 7 วัน ภรรยาก็จะไม่เสียชีวิต ทั้ง 2 คน มีร่างกายแข็งแรง ไม่เคยป่วย”

“อยากให้หน่วยงานรัฐกระตือรื้อร้น สนใจประชาชนให้มากๆ เพราะไม่อยากเห็นใครต้องมาเสียชีวิตเพราะนอนรอเตียงอีก”